Młodzi ludzie są albo zbyt zajęci rozwojem swojej kariery zawodowej, albo nie posiadają odpowiednich warunków materialnych do utrzymania licznej rodziny. Emigrują z kraju w poszukiwaniu lepszej przyszłości. Co dziwne taki stan rzeczy nie gwarantuje zatrudnienia ludziom po 50 – tym roku życia i starszym.
Ageizm – inaczej „wiekizm” - jest określeniem dyskryminacji ludzi ze względu na wiek wprowadzony przez Roberta Neila Butlera jako „zestaw przekonań, uprzedzeń i stereotypów mających swe podstawy w biologicznym zróżnicowaniu ludzi, które dotyczą kompetencji i potrzeb osób w zależności od ich chronologicznego wieku”.
Agezim jest obecnie mocno rozpowszechniony na rynku pracy. Bez względu na branże poszukiwane są do pracy młode i energiczne osoby. Kobiety mające powyżej 35 roku życia uważane są już za mało zdolne do pracy. Co nie jest prawdą. To kobiety dojrzałe z dużym doświadczeniem, choćby życiowym, czyli mądre życiowo i nielekkomyślne. Tak naprawdę ważne jest to jak dana osoba się czuje i w jakiej jest kondycji psycho-fizycznej. Wiek nie powinien być tu wyznacznikiem predyspozycji zawodowych.
Wiek emerytalny przedłużony do 67 roku życia gwarantuje, że osoby w tym wieku niedługo nacieszą się emeryturą. Największa śmiertelność obecnie przypada na wiek ok 70 roku życia. Ludzie zmęczeni długoletnią pracą często reperują zdrowie po przejściu na emeryturę i nie mają czasu korzystać w pełni z uroków życia. Ludzie nią zajęci pracą nie mają czasu na korzystanie z czerpania tego co ono daje. Średni wiek rezygnacji z pracy jest coraz niższy, a w Polsce spory. W Polsce notuje się go już w wieku 57 lat. W krajach skandynawskich w tym wieku aktywnych zawodowo jest ok. 70 procent ludzi w tym wieku, a w USA 60 procent. Wszystko zależne jest od branży i rodzaju wykonywanej pracy bo np.: naukowcy, pracownicy uczelni wyższych, nauczyciele chętnie pracują tak długo jak pozwala im na to zdrowie, a nawet do śmierci. U starszych ludzi niedostrzegalny jest związek satysfakcji życiowej z satysfakcją zawodową. Odwrotnie się ma sytuacja w przypadku młodych pracowników, dla których sukces zawodowy, często bywa gwarancją powodzenia w życiu. W państwach UE przeprowadza się reformy emerytalne w celu podniesienia wskaźnika zatrudnienia ludzi w przedziale wieku 20 – 60 lat. Polscy bezrobotni, którzy przekroczyli próg 50 lat w 2014 roku mogli uzyskać wsparcie z urzędów pracy dzięki projektom gwarantującym ich przekwalifikowanie i przystosowanie do pracy. 
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz